انواع سیستم تهویه در مرغداری

در آشیانه های مرغداری تهویه به دو صورت طبیعی و مصنوعی صورت می گیرد :

تهویه طبیعی :

تهویه طبیعی در مناطقی مطرح است که دمای هوا و رطوبت نسبی محیط مناسب پرورش پرندگان باشد و این سیستم در مناطقی خیلی گرم یا سرد پیشنهاد نمی شود .

در طراحی آشیانه ها می توان به جهت بادهای مناسب منطقه که می توانند مفید باشند باید توجه شود . هوای گرم سبک تر از هوای سرد است، به همین دلیل همیشه به طرف بالا حرکت می کند. این هوا از میان منافذ، پنجره ها و دریچه ها عبور می کند و به خارج آشیانه می رود. و به این وسیله با خود رطوبت، گرد و غبار و گاز آمونیاک را خارج می کند.

به همان حجم هوا که خارج می شود، هوای پاک وارد، و جایگزین آن می گردد. در این سیستم ورودی های هوا شامل دیوارهای باز جانبی یا پنجره های و دریچه های آشیانه است. برای بستن ورودی های هوا می توان از پرده و یا ورقه های مختلف استفاده نمود. و بهتر است که ورودی های هوا در تمام امتداد طول آشیانه کار گذارده شوند.

اگر عمل جابجایی هوا با سرعت کم انجام گیرد، ممکن است درجه حرارت آشیانه بالا رود. به همین دلیل سیستم تهویه طبیعی معمولا برای کنترل دمای آشیانه کافی نمی باشد.

در مواردی رطوبت خارج آشیانه زیاد است ، در این حالت برای جلوگیری از مرطوب شدن بستر بایستی درجه تهویه را تا حد ممکن بالا برد. در این سیستم باد نقش بسیار مهمی ایفا می کند. اگر شدت باد ضعیف باشد ممکن است وضعیتی پیش بیاید که جریان تهویه کند شود. برای رفع یا کاستن این مشکل عرض آشیانه را نباید بیشتر از ۱۲ متر در نظر گرفت.

استفاده از کرکره های جهت دهنده جریان هوا نیز در محل ورودی ها بسیار مناسب است. بدین وسیله می توان مسیر هوا را به دلخواه تغییر داد. بطور کلی کنترل جهت ورود هوا با توجه به نیاز و فصل و دیگر عوامل، امر بسیار مهمی می باشد. این کنترل را می توان چه بصورت دستی و چه بصورت اتوماتیک انجام داد.

تهویه مصنوعی :

میزان و مقدار جابجائی هوا در سیستم تهویه مصنوعی به وسیله هواکش ها کنترل می شود. این سیستم باعث می شود که هوای تازه و مطلوب و کنترل شده برای سالن های پرورش مرغداری فراهم شود. ضمن اینکه با استفاده از این روش می توان تراکم مرغ ها را در واحد سطح را افزایش داد.

بطور کلی می باید در طراحی مرغداری صنعتی به امر تهویه توجه کافی شود . بمنظور انجام تهویه مصنوعی در آشیانه از هواکش های الکتریکی استفاده می شود. هواکش با کشیدن هوای داخل آشیانه به محیط بیرون باعث ایجاد فشار منفی در داخل سالن های پرورش مرغداری میشود.

مقدار هوای خروجی سالن های پرورش مرغداری باید کمی بیشتر از هوای وارده باشد تا باعث فشار منفی در آشیانه گردد. فشار منفی موجب ورود هوای تازه از محلهای ورود هوا به سالن های پرورش مرغداری می شود.

تهویه های عرضی :

یک روش معمول انجام تهویه در سالن های پرورش مرغداری تهویه عرضی است. هواکش ها روی یک دیواره جانبی سالن پرورش نصب می شوند. در حالیکه دریچه های ورودی هوا در دیواره مقابل قرار دارند.

در مناطق سرد سیر بهتر است هواکش ها در ارتفاع کم بر روی دیوار نصب شوند. و در منطقه گرمسیر بهتر است هواکش ها بر روی سقف قرار گیرند. در تهویه عرضی تهویه بیش از حد موجب کوران هوا می شود و تهویه کم موجب بروز مشکلات ناشی از تهویه نامناسب می گردد. نوع، اندازه و محل قرار گرفتن ورودی هوا بایستی متناسب با شرایط آب و هوایی منطقه و ظرفیت هواکش ها باشد.

تهویه طونلی :

این نوع تهویه در شرایط آب و هوای گرم استفاده می شود. کاربرد این نوع تهویه بیشتر در جهت متعادل نمودن اثر نوسانات دما می باشد . به ویژه در زمانی که هوا گرم است . در تهویه تونلی تمامی هواکش ها در یک سمت عرضی آشیانه و هواده ها در سمت عرضی دیگر واقع می شوند .

هوا با سرعت مناسب در طول سالن پرورش مرغداری جریان می یابد و رطوبت ، حرارت و گرد و غبار را خارج میکند . جریان هوا باعث خنک شدن پرنده می شود و قادر است دمای را موثر کاهش دهد. سیستم تهویه تونلی بمنظور تامین دمای کمتر از ۳۰°C در داخل آشیانه در هوای گرم می باشد .

مقدار فشار منفی کمتر از فشار هوای بیرون سالن های پرورش مرغداری تعیین کننده سرعت هوایی است که وارد آشیانه می شود و ظرفیت هواکش تعیین کننده سرعت عبور هوا در طول آشیانه است.

انواع فن مرغداری

فن ها به دو دسته تقسیم می شوند :

1- فن های محوری .

2 - فن های حلزونی، گریز از مرکز یا سانتریفیوژ.

فن محوری: فن های محوری در راستای محور فن هوا را به جریان می اندازند. از این فن ها برای به جریان انداختن هوا، تهویه، دمنده و مکنده استفاده می شود. فن های محوری معمولا فشار مثبت چندانی ایجاد نمی کنند و در مقایسه با فن های حلزونی در فشار های کمتر و حجم جابجایی هوای کمتر استفاده می شوند.

فن محوری مرغداری در شرایط یکسان حجم هوای کمتری انتقال می دهد. میزان هوادهی این فن ها به دور فن، ابعاد پره ها و شکل پره های فن بستگی دارد. فن های محوری معمول ترین انواع فن ها هستند که در صنعت مرغداری استفاده می شوند .

از فن محوری برای برای خارج کردن هوای گرم و آلوده داخل سالن مرغداری استفاده می شود. همچنین می توان برای دمیدن هوای تمیز و خنک به داخل نیز استفاده نمود.

فن هواکش محوری دیواری:

پر مصرف ترین فن تهویه مرغداری، فن محوری دیواری می باشد که برای تخلیه هوای داخل سالن های پرورش مرغداری بکار می رود این فن ها مجهز به دمپر های گریز از مرکز می باشند که میزان جریان هوا را کنترل می کند. مناسب ترین فن برای محیط های مرطوب و با حرارت بالا می باشند. فن های محوری در اندازه های مختلف با توجه به نوع مصرف آن تولید می شود اندازه های 80*80 cm2، 100*100 cm2 و 140*140cm2

فن حلزونی:

جریان هوا در فن های حلزونی بصورت شعاعی حرکت می کند هوا از قسمت مرکزی فن وارد شده و با توجه به انحنای پره های فن سانتری فیوژ در راستای شعاع فن به صورت گریز از مرکز از آن خارج می شود. با توجه به نحوه جریان هوا این فن ها می توانند تولید فشار مثبت کرده و جریان مکش و دمش بالایی ایجاد نمایند.از این فن ها در انواع مکنده و دمنده استفاده می شود.

هیچ کاری غیر ممکن نیست فقط باید . . .