بارگیری مرغ گوشتی جهت ارسال به کشتارگاه

در سالن بسته بندی کشتارگاه، لاشه های طیور کشتار شده از نظر درجه بندی کیفیت تفکیک می شوند. ارزش مرغ های گوشتی فقط بعد از کشتار و درجه بندی می تواند ارزیابی شود. بارگیری، حمل و کشتار طیور وقتی با مدیریت ضعیف انجام شود منجر به کاهش کیفیت لاشه می شود.

موارد قبل از گرفتن و بارگیری مرغ گوشتی :

مدت زمان بدون آب و دان ماندن طیور قبل از ارسال به کشتارگاه ۴ تا ۵ ساعت.

آب تا شروع گرفتن طیور و قبل از خاموش کردن چراغ ها در ختیار مرغ ها باشد .

مرگ و میر در طی مراحل مرغ گیری و انتقال نباید بیشتر از %0/1 باشد.

در هر دست بیش از 3 قطعه برداشته نشود.

گرفتن جوجه‌ها باید از هر دو پا (نه فقط یک پا) باشد تا آسیبی به آن‌ها نرسد و افت کشتارگاهی به حداقل برسد.

زمان لازم جهت انتقال طیور به کشتارگاه ۱ تا ۴ ساعت.

زمان انتظار در کشتارگاه ۱ تا ۲ ساعت.

بطور میانگین فاصله زمانی قطع دان و کشتار ۸ تا ۱۲ ساعت است. حداقل زمان لازم برای اینکه آلودگی ناشی از مدفوع و غذای باقیمانده در چینه دان را در کشتارگاه به حداقل برسانیم ۸ ساعت می باشد. انتظار طیور در کشتارگاه به ازاء هر ساعت ،۲/۰ درصد از وزن آنها را کاهش داده ( در دمای نرمال ) و تأخیر بیشتر سبب دهیدراتاسیون و دفع آب توسط مدفوع می گردد.

برای جلوگیری از خفگی طیور در اثر روی هم ریختن می توان از توری های قابل حمل برای تقسیم بندی سالن استفاده نمود.

بارگیری باید به نحوی انجام شود که حداقل استرس و صدمه را به طیور وارد سازد. استفاده از روپوش و چکمه برای کارگران هنگام بارگیری الزامی است. هنگام گرفتن طیور باید دقت لازم به عمل آید تا از خفگی و صدمات وارده به بال ، پا و پوست جلوگیری شود، برای مرغهای سنگین وزن و مواقعی که فاصله تا کشتارگاه زیاد است باید دقت بیشتری اعمال شود.

هنگام گرفتن و بارگیری طیور تمام وسایلی را که ممکن است موجب آسیب آنها شود باید از سالن خارج گردد.

طیور باید از ناحیه پاها گرفته شوند و حداکثر سه مرغ را باید در یک دست گرفت ( متناسب با وزنشان) و زمان حمل را کوتاه کرد مرغهای سنگین با دو پا گرفته شوند و یک دست زیر سینه آنها قرار گیرد. باید طیور به آرامی و به دقت درون قفس قرار داده شوند.

بهتر است گرفتن آنها در تاریکی انجام گیرد زیرا مرغ آرامتر بوده و احتمال خفگی و ضایعات پوستی و بدنی در آنها کمتر می شود. گله ای که بیمار باشد مقاومت کمتری نسبت به گرفتن نشان می دهد.

در ساعات گرم روز که گرما به بیشترین حد خود رسیده است از بارگیری مرغ اجتناب شود و در سالنهایی که دارای سیستم باز هستند بهتر است در قسمت ورودی سالن پرده ای آبی رنگ آویزان نمود .

در هوای گرم از قراردادن ماشین حاوی طیور زیر نور مستقیم خورشید اجتناب شود و در صورت امکان برای کم کردن دمای داخل ماشین از سیستم تهویه استفاده کرد.

در هوای سرد بهتر است دو طرف ماشین حمل طیور در زمان حمل به کشتارگاه با برزنت پوشیده شود تا طیور در معرض هوای سرد قرار نگیرند.

در کشتارگاه نیز محل مناسبی برای توقف ماشین در نظر گرفته شود تا در معرض نور مستقیم آفتاب قرار نگرفته و رطوبت و تهویه کافی داشته باشند.

گرفتن طیور

بارگیری باید بر اساس ظرفیت ماشین حمل مرغ و سرعت خطوط کشتار تنظیم شود. در آب وهوای معتدل ظرفیت بارگیری حداکثر ۵۰ کیلوگرم درمتر مربع و در آب و هوای گرم ظرفیت بارگیری حداکثر ۴۰ کیلوگرم در متر مربع توصیه می شود.

نکات کلیدی

• تجهیزات مناسب برداشت، تامین گردد.
• جهت کاهش استرس تهویه مناسب در زمان مرغ گیری فراهم کنید.
• جهت به حداقل رساندن آسیب زخمی‌به پرنده با دقت به مرغگیری و روش بارگیری پرنده نظارت داشته باشید. ازگذاشتن آبخوری‌ها و دانخوری‌های اضافی قبل از شروع مرغ گیری جلوگیری کنید. بخش بزرگی در سالن جهت جلوگیری از آسیب ناشی از تراکم بالای جمعیت ایجاد کنید.
• کاهش شدت نور پیش از مرغ گیری به حفظ آزامش پرنده‌ها و حداقل آسیب و استرس کمک می‌کند.
• شمار پرنده‌ها در سبد برای پرنده‌های سنگین وزن و دمای بالا باید تنظیم شود.
• انتقال و دریافت پرنده را زمان بندی کنید.
• مکررا بر سلامت پرنده‌ها نظارت داشته باشید.

بازده لاشه

تعیین دقیق وزن لاشه ، نسبت سینه و ران امر مشکلی است زیرا بازده محصول نهایی در کشتارگاه با عوامل مختلفی مثل مدیریت مرغداری ، نحوه تغذیه در دوران پرورش ، نژاد و چگونگی حمل و نقل طیور به کشتارگاه و ... ارتباط مستقیم دارد. علاوه بر این عوامل بازده لاشه به نحوه عملکرد کشتارگاه نیز بستگی دارد.بنابراین برای تعیین عملکرد هر گله بهتر است آن را با گله های دیگر در همان کشتارگاه مقایسه نمود. موارد ذیل نشان دهنده ضایعات و آلایش طیور نسبت به وزن زنده آنها در کشتارگاه است .

▪ خون %۴
▪ پر % ۲/۶
▪ پا %۵/۴
▪ سر %۳
▪ امعاء و احشاء %۵/۹ – ۵/۸
▪ گردن %۲
▪ پوست گردن %۵/۱
▪ کبد %۱/۲
▪ قلب % ۶/۰
▪ سنگدان % ۲/۱● تغییرات بازده لاشه براساس سن و وزن طیور

کشتار و کیفیت لاشه

کبودی :

هنگام گرفتن طیور، آویزان کردن آنها از زنجیر خط کشتار و عدم کفایت مواد معدنی در استخوان ها رخ می دهد.
شکستگی :
به علت بی دقتی درگرفتن طیور و حمل آنها ،عصبی بودن بیش از حد پرنده در موقع اعمال بی حسی و تنظیم نبودن دستگاه پرکنی طیور در کشتارگاه رخ می دهد.
قرمزی بال :
در اثر کم بودن زمان تخلیه خون بدن و یا گرفتن بالها اتفاق می افتد.
عضلات سیاهرنگ :
معمولا" در هنگام استفاده از جریان برق قوی و در موقع بی حس کردن ، عضلات تیره می شوند 
خونریزی و شکستگی بالها :
به علت عدم دقت لازم در گرفتن طیور و یا عدم تنظیم دستگاههای بی حس کننده در کشتارگاه رخ می دهد.برخی عوامل کاهش دهنده کیفیت لاشه طیور هستند و علل آن به شرح زیر است :
تاول :
معمولا" در اثر کیفیت بد بستر و حرارت ناشی از بستر رخ می دهد
تاول سینه :
به علت کاهش وزن بر اثر تراکم بیش از حد در هرمتر مربع، بستر تخته شده و عدم کفایت مواد معدنی در استخوان ها رخ می دهد.
پارگی پوست :
معمولا" در اثر پرکنی نادرست و مصرف بعضی داروهای یونوفور رخ می دهد.